Dziasiaj temat nieco stary, do którego przymierzam się już od blisko roku, a mianowicie jak wygląda wspólpraca projektanta i wykonawcy z urzędnikiem. Z urzędnikiem od którego zależy co i jak będzie realizowane, czy w ogóle coś będzie realizowane. Z urzędnikiem, który jest przekonany do swoich racji nawet jeżeli nie ma racji. Z urzędnikiem, który musi postawić na swoim. Ale do rzeczy...
Sprawa dotyczy zagospodarowania terenów zielonych a dokładniej mówiąc ściółkowania ziemi pomiędzy roślinami ozdobnymi. Dwa lata temu dla jednej ze wspólnot wykonywałem projekt zagospodarowania terenu zielonego, który uwzględniał dokonanie nasadzeń roślinami zimozielonymi (iglakami) i ściółkowania gleby pomiędzy nasadzeniami korą sosnową. Kora sosnowa oprócz doskonałych właściwości materiału sciółkującego (zatrzymanie wilgoci, mniejszy wzrost chwastów, estetyczny wygląd, lepsza struktura gleby i jej pojemność wodna) ma jeszcze jeden plus w przypadku ściółkowania przy roślinach "kwasolubnych" do jakich należą iglaki - doskonale zakwasza glebę i utrzymuje niskie pH gleby. Nie trzeba więc stosować materiałów i nawozów zakwaszających. Bardzo często nie tylko ja w swoich projektach i realizacjach, ale również ogrodnicy czy architekci krajobrazu używają tego materiału. Podczas wykonywania wspomnianego projektu również chciałem skorzystać z tego materiału. Teren na którym miały być prowadzone prace remontowe należał do gminy opole, więc projekt musiał być zatwierdzony przez urzędnika. Nie będę tutaj podawał nazwy urzędu, ani tym bardziej nazwiska - jest to bez znaczenia dla tej sprawy, gdyż z podobną postawą spotykałem się już wielokrotnie w różnych instytucjach. Urzędnik przejrzał projekt i zaprosił mnie do siebie na 'poprawki'. Jedna z poprawek dotyczyła wymiany ściółki z kory na grys kamienny, gdyż jak stwierdził urzędnik "korę rozwieje wiatr i już po roku nie będzie po niej śladu". Trudno mi się zgodzić z tym stwierdzeniem, gdyż projektowana była ściółka o grubości około 8cm. Zdarza się, że ptaki rozgrzebują korę w poszukiwaniu robaków, ale o wywianiu kory przez wiatr jeszcze nie słyszałem. Oczywiście na życzenie urzędnika zmieniliśmy projekt, zastosowaliśmy grys granitowy w kolorze szarym, który bardzo ładnie komponuje się z zielenią krzewów. Temat zamknięty.
Po kilku miesiącach spacerując ulicami miasta dotarłem na świeżo odnowiony plac Jana Pawła II w Opolu tuż obok teatru i zrozumiałem dlaczego urzędnik obawiał się, że "wiatr rozwieje korę". Otóż na wspomnianym placu są duże połacie obsadzone roślinami ozdobnymi, wokół których było przewidziane ściółkowanie korą sosnową. Jednak jak to ma miejsce w przypadkach różnych przetargów - urzędnik nie dopilnował i zamiast kilku centymetrów tej kory wykonawca wysypał tylko cieńką warstwę ściółki, która została przez deszcz i wiatr mocno przerzedzona i po tych kilku miesiącach wyglądała marnie. W kolejnym sezonie ta sama firma wykonawcza dosypała kilkanaście worków kory (akurat tamtędy przechodziłem i wszystko widziałem na własne oczy), ale co to jest kilkanaście worków na powierzchnię kilku arów?
Na koniec jako dowód dwa zdjęcia.
Pierwsze przedstawia fragment podwórka jakie my wykonywaliśmy i utrzymujemy

Drugie zdjęcie przedstawia fragment odnowionego placu JPII 


Dla uzupełnienia - oba zdjęcia wykonane w tym samym czasie, oba 'place' były odnawiane również w podobnym okresie, w obu projektant przewidywał podobną grubość warstwy ściółki.
O tych dwóch przykładach rewitalizacji napiszę chyba w kolejnym wpisie, bo temat może być dla Was bardzo interesujący :0